Sportieve Fietser

Wat een klinkende naam zeg. Er wordt gezegd dat dit de mooiste beklimming is van de Pyreneeën. Dit moet dé klassieke Pyreneeënklim zijn. Nummer 12 op mijn verlanglijst: Col d’Aubisque.

UPDATE: Op 2 juli 2016 fietste ik naar de top van de Aubisque.

Dik 1700 meters hoog is de Aubisque geen reus, maar wat een staat van dienst en prachtige vergezichten. Steile ravijnen, een donkere tunnel waar een lichtje op de fiets geen overbodige luxe lijkt en loslopend vee op de weg. O ja, er was ook nog iets met de Nederlandse wielrenner Wim van Est. De eerste geletruidrager uit Nederland kukelde in 1951 in de afdaling 70 meter het ravijn in. En overleefde dit avontuur gelukkig. Het was zijn eerste dag in het geel. Op het kaartje heb ik aangegeven waar de plaquette te zien is op de berg.

Van Est viel in de afdaling van de oostkant van de Aubisque. Dit kant lijkt ook het meest spectaculair, al is het zwaarste gedeelte de beklimming van de Col du Soulor. De westkant is een en al Aubisque en zwaarder.
Welke kant kies je dan? Ik heb het gevraagd op Twitter aan een aantal profrenners. Laurens ten Dam was zo goed om te reageren. Dat levert hem direct een plekje in mijn Tourploeg voor komende zomer op. Hij kan ook niet kiezen:

Ik heb gekozen voor de oostkant van de berg.

De cijfers

Berg: Col d’Aubisque
Kant: Oost
Afstand: 29
Hoogte: 1709
Hoogtemeters: 1244
Gemiddeld: 4,3 procent

Ga er maar even voor zitten, want ik heb heel wat moois gezien in Google Streetview. De klim begint in het op het oog aardige dorp Argelès-Gazost. Ligt trouwens dichtbij Lourdes.




Arras-en-Lavedan:




Aucun:


Arrens-Marsous:

Bordjes volgen.

Na Arrens-Marsous gaat het echt beginnen. De weg gaat serieus omhoog. Op naar de Col du Soulor.


Wat me opvalt zijn uiteraard de vele fietsers die op weg zijn naar de top. En verder heel veel verkeer op de Col de Soulor, nadat je Arrens-Marsous achter je hebt gelaten. De weg gaat eigenlijk van bocht tot bocht, je kunt niet ver vooruit kijken. Maar goed, de auto’s heb ik even uit fotoserie gelaten.


Het gaat hier flink omhoog!

Links al het eerste ‘wild’…

Veerooster…



Bijna op de top van de Soulor.

Boven op de Col du Soulor, op 1474 meter hoogte.


Het gaat nu drie kilometer naar beneden.




Het laatste stuk naar de Aubisque begint bijna. Op de berg voor je is de weg al te zien.





Tunnel! Hier kun je nog gewoon doorheen kijken. Je kunt overigens hier beter niet over het randje vallen.



Tweede tunnel. Deze is langer. Donker dus.






Rooster:

Een paar kilometer voor de top zit nog een gemene kilometer:


Vooral gevaarlijk als afdaling met deze dieren op de weg. Maar bergop is het ook oppassen.






De plaquette van Wim van Est, daar fiets je zo aan voorbij. Goed opletten dus:










Nog een keer uitkijken:



Nog even op de pedalen staan zo te zien:

Top:

De bekende fietsen op de top. Eigenlijk aan de westkant…