Sportieve Fietser

Geen ‘lange‘ rit over meerdere cols, maar een tijdrit op de Col des Aravis als afsluiter van onze vakantie in de Franse Alpen. Ik had geen zin om een hele dag alleen onderweg te zijn. Dan veel liever weer een tijdrit. Samen met mijn vrouw, die de Aravis ook heeft meegepakt, en onze kleine supporter hebben we er een familie-uitje van gemaakt. Waarom de Col des Aravis? De zuidkant is erg fraai: veel bochtjes en twee tunneltjes. Maar elf kilometer en niet al te zwaar. Lekker om eens flink te knallen. Het is trouwens opnieuw erg warm. Vier keer fietsen en vier keer zomers warm. Ik houd er wel van!

De noordkant vind ik veel minder, uitgezonderd de laatste twee kilometer. Je bereikt de top met prachtig zicht op het Mont Blanc-massief. Verder is de Aravis interessant, omdat een groot deel van de bergketen ernaar vernoemd is.

Na zo’n twee kilometer klimmen, krijg je twee vlakke kilometers waarin je stukken moet afdalen. Helaas met slecht wegdek, dus oppassen.

En weer door:

Er zitten niet echt steile gedeelten in, maar halverwege tikt de route de 9 procent aan. Na La Giettaz wordt het zwaarder:

Mijn zoontje van 2 staat enthousiast te klappen en daar moet ik hard om lachen:

Bij de tweede tunnel begin ik meer en meer te voelen dat ik twee dagen eerder de Col de la Croix-de-Fer ben opgefietst. Het mag de pret niet drukken, en ik probeer er het maximale er uit te halen.

De klim heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 5 procent. Mijn doel was een gemiddelde snelheid van boven de 15 kilometer per uur. Ik bereikte de top met 15,5 kilometer per uur gemiddeld. Dik tevreden weer!

Lekker gesport?