Sportieve Fietser

Volgende maand fiets ik de Stelvio op. Fietsdoel nummer 1. Ik denk dat ik mentaal en fysiek helemaal klaar ben voor deze Italiaanse gigant. En dat geldt ook voor de andere klim die ik tijdens ons verblijf in Italië wil doen: Passo Rombo. Momenteel ben ik nog zoveel mogelijk aan het fietsen. Hoewel dat soms een hele puzzel is met een gezin, werk en andere bezigheden. Maar we hebben de juiste balans gevonden om toe te werken naar de ‘Stelvio-trip’. Bijvoorbeeld door veel ’s avonds een rondje te maken.

The silence of the Stelvio at dawn. Another @NicolasJutzi photo that really captured the moment. @Mavic #road2mtblanc pic.twitter.com/suiOdLS0Uc

— Mike Cotty (@cottydale) August 17, 2014

Na de Croix-de-Fer en Grand Colombier, was het even lastig om me te motiveren. Dat heb ik altijd na het behalen van een fietsdoel. Om toch een stok achter de deur te hebben heb ik het trainingsschema uit het boek van Aart Vierhouten erbij gepakt. Dat schema voor 100 dagen heb ik ingekort want zoveel voorbereidingstijd heb ik niet. Het bevalt me prima en ik merk nu al dat ik er veel aan heb. Er bouwt een soort gretigheid in me op. Er is in de trainingen veel ruimte voor fietsen in een rustig tempo, met de juiste ademhaling. En juist ademhalen, via de buik, is echt even wennen, maar ik krijg het steeds beter onder de knie. Door ademhalingsoefeningen kan ik mijn hartslag lager houden. Dat klinkt wat zweverig, maar ik zie het als een fysiek trucje.

Trainen komt op discipline aan en rustige trainingen helemaal. Ik word daarbij regelmatig ingehaald, waarbij ik me echt moet inhouden om niet te versnellen. Ik fietste altijd maar wat en kon het nooit laten om me niet in te laten halen of de ander niet uit te laten lopen. Met 20 kilometer per uur tegen de wind in op de Afsluitdijk is natuurlijk niet zo leuk. Ik kreeg zelfs een luwteplekje aangeboden door een racefietser die me inhaalde! Hoe leg je dan uit dat je met een intervaltraining bezig bent? Vorige week stond er – eindelijk – een meer pittige interval op het programma, en daar kon ik me prima op uitleven. De laatste weken ga ik de puntjes op de i zetten, onder meer door mee te doen aan de Airborne Fietstoertocht bij Arnhem.

Vroeger, als hardloper, trainde ik ook met schema’s bij PEC in Zwolle. Moesten we bijvoorbeeld 25 keer 200 meter lopen op – ik noem maar wat – 70 procent. Ik liep altijd volle bak. In het begin sowieso om de anderen bij te kunnen houden. Later omdat ik de anderen wilde verslaan op de trainingen. En tijdens de wedstrijden kwam er dus niks van terecht. Ik ben twee keer opgetrommeld om de 800 meter te lopen voor de club in de eerste divisie. Klinkt heel wat, maar ik was echt de minste loper. Ik heb bij PEC nooit mijn persoonlijke record van 2 minuten en 5 seconden kunnen verbeteren. Jammer, want dat had er echt wel in gezeten. Als ik maar beter had getraind. Of daar beter in was begeleid. Daarom hoop ik dat ik er nu meer aan heb.

Nou maar hopen dat we beter weer hebben dan we nu in Nederland hebben. Het is net herfst. Deze week heb ik nog tussen de buiten door kunnen fietsen. Ik weet niet hoe lang dat nog lukt. De komende tijd natuurlijk vaak even op de webcams van de Stelvio kijken!

@SilvanVijver hopelijk voor jou ook goed weer op de berg. pic.twitter.com/6XIdoPEtXt

— Eric den Doop (@ericdendoop) August 13, 2014