Sportieve Fietser

In de laatste maand heb ik twee bidons in de grijze container kunnen gooien. Beide lek. Bij de eerste liep de inhoud er op het aanrecht al uit. Van de andere kreeg ik tijdens het fietsen een natte hand. Geen probleem, is wellicht de eerste gedachte, want we hebben in huis wel 20 bidons. Maar die zet je niet zomaar op je fiets. Dat blijkt. Ik heb een blauwe geprobeerd. Mijn fiets is wit, rood en zwart. En de dop zat met zo’n hardkunststoffen lusje vast. Pakt niet lekker vast. En blauw hè… Ik heb trouwens nog zo’n bidon, waarvan er nu twee op de afvalberg liggen. Met de opdruk van Skil-Shimano. Meegenomen na de georganiseerde beklimming van de Alpe d’Huez in 2009. De organisatie gaf deze bidons weg die onderweg waren gebruikt door de deelnemers. Er was weinig animo voor, ik zag ze al leuke reserves. De laatste jaren heb ik ze veel gebruikt, nadat mijn eerste bidons al waren gesneuveld.

Maar goed, je koopt twee nieuwe en dan ben je klaar. Toch? Uitgangspunt is dat de kleuren overeenkomen met de fiets. Ik had al snel een passende kandidaat op het oog. Welk formaat koop je dan? Ik had daar nog nooit bij stil gestaan. Ik dacht altijd dat ik het ‘standaard’ formaat had: dik 500 ml. Maar is er wel een standaard formaat? Ik heb het liefst genoeg drinken bij me onderweg. Voor lange tochten neem ik vaak extra een oud colaflesje met water mee. Dat hoeft natuurlijk niet meer als je twee bidons van 750 ml op de fiets hebt zitten. Maar bergop sleep je 2×250 ml extra mee. Niet echt wenselijk bij het klimmen. En niet nodig als ik bijvoorbeeld een berg op fiets met mijn vrouw als soigneur in een volgauto. Voor de klus in de Pyreneeën lijkt me het wel erg handig. Dus wat koop ik? Twee keer 500 ml en twee keer 750 ml.

Daar heb je ze! pic.twitter.com/9iD3t78JO3

— Silvan Vijver (@SilvanVijver) June 22, 2015

Ja, weer een bidon lek! pic.twitter.com/VfI8vqAukw

— Silvan Vijver (@SilvanVijver) June 11, 2015