Sportieve Fietser

Ruim twee jaar nadat ik had bedacht om iets ‘groots’ te doen in de Pyreneeën, is het eindelijk zover. Eind deze week reizen we af naar de bergen. Gelukkig kun je overal in Frankrijk weer tanken en als stakingen en overstroomde snelwegen ons niet te veel hinderen, arriveren we dit weekeinde in Azet, onze thuisbasis voor de eerste week. Wat ga ik op de fiets doen in de Pyreneeën? Negen ritten met elk gemiddeld:

• 100 kilometer
• 3 beklimmingen
• 3000 hoogtemeters

Waarom doe je dit eigenlijk? Zomaar een vraag, ergens afgelopen winter. Eigenlijk is het dé vraag! Aanleiding is mijn eigen verlanglijst van de 25 bergen die ik ooit nog op wil fietsen. Ik heb er al 7 gehad. In de Pyreneeën zijn er 5 van mijn lijstje: Col du Tourmalet, Col d’Aubisque, Cirque de Troumouse, Lac de Cap-de-Long en Superbagnères. En als je daar dan toch bent, kun je net zo goed meer op fietsen. Het is niet naast de deur, dus pakken wat je pakken kan! Gewoon voor de leuk (liefhebber) hier alle beklimmingen (in volgorde van fietsen): Lac Cap-de-Long, Lac d’Aumar, Pla d’Adet, Col de Beyrede, Hourquette d’Ancizan, Superbagnères, Port de Balès, Col de Peuresourde, Col d’Azet, Col d’Aspin, Col du Tourmalet, Hautacam, Luz-Ardiden, Cirque de Troumouse, Barrage des Gloriettes, Col de Tentes, Col de Spandelles, Col de Couraduque, Col de Soulor-Noord, Pont d’Espagne, Col des Borderès, Col de Soulor-Zuid, Col d’Aubisque, Col de Marie-Blanque, Col d’Ichère, Col de Lié, Col de la Pierre-Saint-Martin en Port de Larrau.

Maar waarom zoveel fietsen (ter vergelijking: vorig jaar in de Alpen reed ik 6 cols naar boven)? Eigenlijk wil ik testen of ik eens mee zou kunnen doen aan een meerdaagse, georganiseerde tocht door de bergen. Dat lijkt me geweldig! De enige echte tocht met meerdere cols over zo’n 100 kilometer fietste ik in de Vogezen. En ik redde het toen niet. Eerlijk is eerlijk, ik wil iets sportiefs neerzetten waar ik zelf trots op kan zijn. Daar wil ik niet nog jaren op wachten. Wie weet ben ik dan niet meer fysiek in staat om zo’n inspanning te leveren. Ik heb al eerder geschreven dat ik dit niet alleen wilde doen. Zo avontuurlijk ben ik niet. En het sportieve gaat bij mij voor, ik wil niet in mijn eentje rondrijden met een fiets vol tassen waar al mijn hebben en houden in zit. Gelukkig gaat mijn gezin mee en zie ik ze daar elke dag. Het is niet mijn bedoeling om elke beklimming zo snel mogelijk af te leggen, maar ik wil vooral doseren zodat ik alle 9 ritten op een plezierige wijze uitrijd. Krachten sparen dus.

Trainen

Sinds september van afgelopen jaar ben ik hiervoor in training. Gezien de verwachte inspanning heb ik me laten keuren bij een sportarts en op haar advies heb ik contact opgenomen met een sportdiëtiste om mijn lage vetpercentage niet verder te laten afglijden. Haar dieet heeft voor mij goed uitgepakt, want mijn vetpercentage blijft gelijk. Tot en met januari heb ik gewerkt aan de basis door zoveel mogelijk duurtraining te doen. Gewoon met een lage hartfrequentie, ontzettend saai eigenlijk. Het was soms nog een hele opgave om niet teveel met krachten te smijten, met name bij de nooit afwezige wind. De hele winter door fietste ik het liefst op de racefiets op de weg, maar ik ben ook regelmatig op de mtb naar buiten geweest bij nat weer. En als het echt helemaal prut was buiten of de wegen waren veranderd in ijsbanen door de ijzel, dan zat ik binnen op de Tacx. Uren maken. Aan motivatie bijna nooit gebrek. Ik heb alle tochten gefietst die ik wilde fietsen en daar kijk ik met een goed gevoel op terug. Tot en met mei reed ik 6361 trainingskilometers, exclusief de Tacx.

Ik kijk vooral uit naar de Grote Vijf die op mijn verlangslijst staan. Een daarvan, Lac de Cap-de-Long is de allereerste beklimming van deze onderneming… Wat een start!