Sportieve Fietser

Voor het eerst in de Pyreneeën ben ik echt afgeweken van de thuis bedachte routes. Gisteren stond rit 7 op het programma. Ik heb alleen Pont d’Espagne meegepakt. De rest van de rit combineer ik met de etappe van zaterdag, naar het derde vakantieadres in Lourdios-Ichère. Dat wordt dan echt de koninginnerit van dik 120 kilometer en zes cols. Jeuj!

Alleen Pont d’Espagne dus. In de oorspronkelijke routes had ik niet eens plek gemaakt voor deze klim van de BIG-lijst. En wat ben ik blij dat ik em heb gedaan. Je klimt zo’n 18 kilometer vanuit Pierrefitte-Nestalas. In dat dorp verblijven wij deze week en de voet van deze beklimming ligt om de hoek. Alleen de slotkilometers zijn zwaar, de rest is vaak heel goed te doen. En gezien het enorme parkeerterrein aan het eind kan het ontzettend druk zijn onderweg. Iets over de helft van de klim kom je door Cauterets, op het oog een gezellige plaats. In Cauterets lag in 2015 nog de finish van een Tour-etappe.

Ik fiets veelal naast een kolkende rivier. Regelmatig stop ik om foto’s te maken, ook van de watervallen en leuke haarspeldbochten. Ik was van plan om een beetje sportief naar boven te fietsen maar het lukt me niet: ik wil ook genieten en foto’s maken hoort daar bij. Dat mijn Garmin (en dus mijn Strava) crasht is dan ook iets minder erg.

Het weer is niet top, maar het blijft droog ondanks de wat sneue voorspellingen. Op de top heb ik de laaghangende bewolking achter me gelaten en schijnt de zon. In de afdaling is het koud in de wolken en is het oppassen voor de natte weggedeelten bij de watervallen. De rest van de afzink is niet steil, bijtrappen en genieten maar!