Sportieve Fietser

Als opwarmer voor mijn godfather-poging op de Cauberg fietste ik tijdens ons jaarlijkse verblijf in Limburg eerst een kort rondje. Ik had thuis een route gemaakt van ruim 44 kilometer. Uiteindelijk werden het er 50, omdat ik het traject per ongeluk over een onverharde weg had geleid. Dus, even een stuk om fietsen om weer op de juiste weg te komen. Mijn fietservaring in Limburg en de kaart van de Garmin kwamen goed van pas!

Loorberg en Camerig

Net zoals de laatste jaren verbleven we op de Keutenberg (hoe fraai is dat?!), dus daar was mijn vertrekpunt. Even infietsen naar Slenaken, waar natuurlijk de beklimming van de Loorberg begint. De route van de N278 tot Slenaken is trouwens erg fraai. De Loorberg vind ik een mooie beklimming. Niet echt zwaar, maar lang genoeg om jezelf op te blazen. Ik fiets em redelijk omhoog. Via Epen volgt Camerig, ook zo’n lekkere beklimming omdat ie lang is. Nou ja, voor Nederlandse begrippen dan. Het begin is het zwaarst. Het was voor mij even een flashback naar mijn succesvol godfather-avontuur van vorig jaar toen ik 25 keer naar de top van Vijlenerbos fietste, waarbij het zware begin hetzelfde is als Camerig. Voor de duidelijkheid, voor mij ligt de top van de beklimming Camerig op de driesprong van de Epenerbaan met de Rugweg en niet al bij restaurant Buitenlust bij de afslag naar de Groenenweg, waar je de weg vervolgt naar Vijlenerbos.

Zuidoostroute Kruisberg lijkt wel buitenland

Na de korte afdaling ga ik richting Vijlen en Mechelen. Prima weggetje. Ik moet wat om fietsen om in Nijswiller te komen. Daar fiets je vanuit zuidoostelijke richting de Kruisberg op. Deze weg had ik nog niet eerder gedaan, maar wat een leuke route. Ik waande me heel even in het buitenland. Al beschouw ik Zuid-Limburg eigenlijk al als buitenland. Zeker als je het platte Friesland gewend bent! Na de snelle afdaling kan ik in Eys de verleiding weerstaan om de Eyserbosweg mee te pakken. Een grote snoepwinkel dat heuvelland. Ik houd me vast aan de route en fiets door naar Wijlre, een wat minder stuk over de N595. Daar wacht nog de lus over de Fromberg. Ook zo’n lekkere beklimming. Goed te doen. Met het oog op de laatste klim naar ons vakantieadres rijd ik gereserveerd omhoog. Als laatste natuurlijk de Keutenberg. Die wil ik nou eens doortrekken tot de kruising met de Dodemansweg. Op het steile gedeelte nog niet alles gegeven om daarna het gas open te draaien. Goed gelukt. Al met al een leuke, korte rit.