Sportieve Fietser

Ik was het eigenlijk vergeten toen ik aan de beklimming begon. Het wegdek is aan het begin namelijk prima, maar wordt na een paar kilometer zo slecht dat een groot bord je zelfs verwelkomt: Highway to Hell, let’s shake forever. Vertrokken van de stuwdam Wesertalsperre bij Eupen in België. Op het programma: Mützenich. Waarom? Dit is een van de duizend beklimmingen van BIG Cycling. Dit wordt mijn 55e. De start van deze beklimming ligt niet bij deze stuwdam trouwens, maar dit was een mooie plek om met mijn gezin naar toe te rijden vanaf ons vakantieadres in Limburg. Een horecagelegenheid en een speeltuin bleken voor genoeg vertier te zorgen terwijl ik naar boven stuiterde. Want stuiteren deed ik.

Eerst een stukje afgedaald naar Eupen om van daaruit weer omhoog te fietsen. De weg naar de top, die op de grens met Duitsland ligt op dik 600 meter hoogte, bestaat kilometers lang uit een soort betonplaten die steeds enkele centimeters van elkaar gescheiden zijn. Dat, in combinatie met de vele scheuren en gaten, maakte het een bijzondere onderneming. Gelukkig viel de afdaling me mee, blijkbaar is aan die kant de weg iets beter. Het is een drukke route en hoewel de weg op de kaart rechtdoor lijkt te lopen, heb je die indruk niet. De weg richting het Duitse Monschau gaat wat op en af waardoor je ook niet echt ver kunt kijken. Je fietst veelal door het bos, maar het wordt niet saai. Waar precies de top is, werd me niet echt duidelijk wat het blijft wat op en af gaan. Volgens de gps ben ik precies op de grens omgedraaid. Helemaal mooi.