Sportieve Fietser

Alpe d’HuZes in 2017. Foto Harry Kleijnen

Zes keer de Alpe d’Huez op en af. Achter elkaar. Ik ga het doen, volgend jaar tijdens Alpe d’HuZes op 7 juni. Ik heb wel eens gezegd en geschreven dat ik niet zo’n goededoelenfietser ben, maar na de oproep binnen het bedrijf (CameraNU.nl) waar ik werk, om mee te doen aan dit evenement, was ik toch gelijk enthousiast. Natuurlijk is het leuk om samen met collega’s met een project bezig te zijn, en uiteraard zie ik een sportieve uitdaging, maar belangrijker nog: ik kan iets doen voor de vele mensen die vaak een ongelijke strijd moeten voeren. En nog steeds in veel gevallen een verloren strijd. Het is het bekende verhaal, maar de pijn van zes keer een buitencategorie berg beklimmen op een dag kan nooit de pijn en het leed evenaren van kankerpatiënten en hun naasten. En ík kan er ook nog eens voor trainen. Ik zou niet eens weten hoe je je zou moeten voorbereiden op die vreselijke ziekte…

Opgeven wel/geen optie?

Net zoals iedereen heb ik kanker zien toeslaan bij een bekende, een familielid, een collega of vriend. Sterke mensen, die het gewoon niet hebben gered. En dat heeft niks te maken met opgeven maar met een kansloze, oneerlijke strijd. De slogan ‘Opgeven is geen optie’ is dan ook niet aan mij besteed. Man man, als je doodziek bent… gewoon op… dan kan ik het me echt voorstellen dat je het wél opgeeft. Dat is geen zwakte.

Sorry, ik ben een wegduiker

De zoektocht naar medicijnen tegen kanker, die moeten we niet opgeven. Ik moet ook nog eerlijk bekennen: ik weet niet hoe ik moet omgaan met iemand die (ernstig) ziek is. Ik ben zo’n wegduiker. Sorry. Gelukkig zijn er ook mensen uit mijn naaste omgeving die al weer een tijdje ‘schoon’ zijn verklaard. Die hebben een ontzettend slopende en onzekere periode mogen afsluiten. En leven door.

Ik lees regelmatig nieuwsberichten over goede onderzoeksresultaten in de strijd tegen kanker. Hoopvolle ontwikkelingen die hopelijk hét middel zijn tegen deze ziekte. Zodat kanker niet automatisch maar dood betekent. Deze onderzoeken kosten ongetwijfeld bakken met geld. Ik hoop dat ik met mijn deelname en met dat van mijn team er een steentje aan bij te dragen.

Alpe d’HuZes in 2017. Foto Harry Kleijnen

Wat de sportieve uitdaging betreft. Zes keer de Alpe d’Huez wordt de zwaarste rit die ik ooit heb gefietst. Het gaat om ongeveer 162 kilometer en zo’n 6000 hoogtemeters. Ik ben ervan overtuigd dat ik dit kan. Maar om dit tot een goed einde te brengen, moet ik wel genoeg kunnen trainen. Want, ik ga alleen maar naar de Franse Alpen voor 6 keer. Gelukkig heb ik met mijn leidinggevende een afspraak kunnen maken dat ik vanaf januari een paar uur per week vrij kan nemen. Uiteindelijk komt het er dan op neer dat ik in maart, april en mei gemiddeld zo’n 10 uren per week kan trainen. Als ik dat vergelijk met de trainingsarbeid voor mijn Pyreneeën-project en de vorm die ik daar had, dan heb ik 100 procent vertrouwen op een goede afloop.

De lijnen zijn geopend!

Steun je ook het onderzoek naar kanker? Al is het een euro. Alles helpt! Dan fiets ik zes keer de Alpe d’Huez op en af (ik ben er dan toch).