Sportieve Fietser

Ik kijk naar de motorrijder die net naast me is komen staan. We staan op zo’n 1800 meter hoogte, een paar kilometer onder de top van de Sustenpass. We wachten voor een rood verkeerslicht vanwege werkzaamheden. Voor ons staan nog twee motorrijders. Deze derde motorrijder is een beetje naast me gaan staan. We zitten in de afdaling en hij rijdt straks vast meteen voor me weg. De man op de motor is groot, indrukwekkend. We glimlachen niet naar elkaar, geen vriendelijk knikje of iets dergelijks. Wij staan hier gewoon cool te zijn op deze wonderschone bergpas in de Alpen. Waar we net snel zijn afgedaald en we straks weer vrolijk verder afzakken naar het dal. Ik maak een mental image. Een foto in mijn geheugen. Dit moment, dit gevoel wil ik niet vergeten. Dit is precies hoe het fietsen in de bergen moet zijn.

Mooier dan de Grimselpass

De Sustenpass maakte echt wat in me los. De westkant is het mooiste, met veel tunnels. Dat was alles wat ik wist over de Sustenpass, voordat we naar Zwitserland gingen. Een dag voor mijn fietsrit naar de top van de Sustenpass reden we met de auto naar de top. En het was echt ongelofelijk! Deze bergpas leek nog wel mooier dan de Grimselpass. Ik kon bijna niet wachten om deze beklimming op mijn racefiets te beleven. En ja, de Sustenpass vond ik inderdaad net iets mooier dan de Grimselpass.

We kampeerden in Innertkirchen en in dat dorp begint de Sustenpass. Je ziet de weg daar meteen omhoog lopen. De beginfase is prima, je passeert regelmatig wat dorpjes en de beklimming voelt een stuk aangenamer dan de Grimselpass, die een vergelijkbaar gemiddeld stijgingspercentage heeft. Al weet ik dat de zwaarste stukken nog moeten komen.

Na het passeren van camping Gadmen aan de rechterkant worden de stijgingspercentages serieuzer en verandert de omgeving: haarspeldbochten en tunnels. Heel veel tunnels. Veelal korte bergtunnels, waar ik me veel meer op mijn gemak voel dan in die van de Grimselpass.

Het was me al niet gelukt door te fietsen en niet onderweg te stoppen om foto’s te maken, maar nu wordt het echt onmogelijk. Ik wil hier gewoon foto’s van maken. Dat kan natuurlijk ook in de afdaling, maar heb ik er dan nog oog voor als ik tussen 60 à 80 kilometer per uur naar beneden rol?

Bij Hotel Steingletscher moet je nog 5 kilometer fietsen naar de top van de col. Hier haalt de Sustenpass echt alles uit de kast. De tunnels volgen elkaar in hoog tempo op. Een genot. Witte toppen, gletsjers. Op de top ligt nog wat vieze sneeuw. Ik maak daar wel een selfie, want: sneeuw.

De Sustenpass afdalen is een groot plezier. Het is rustiger dan op de Grimselpass, maar het blijft altijd oppassen met geparkeerde voertuigen aan de kant van de weg, wandelaars en de vele motorrijders. Maar alles gaat goed. Een vlekkeloze afzink naar Innertkirchen. Ik ben blij.