Sportieve Fietser

Omdat de trip naar Limburg zomaar op ons pad kwam, had ik maar een paar weken om een fietsactiviteit te bedenken (normaal heb ik wat meer tijd nodig…). Met Eijsden als basis zou een heen-en-weer Redoute kunnen, een zevende godfather, een rondje Strava-segmenten rammen of gewoon een nieuweweggetjesroute. Maar de gedachte aan een zevende godfather liet me niet meer los. In Limburg had ik nog 3 te gaan (de laatste is de Oude Holleweg tussen Beek en Berg en Dal): Oude Huls, Gulperberg en Eyserbosweg. Mijn oog viel op de laatstgenoemde.

Het lastige van de Eyserbosweg

De Eyserbosweg dus. Een bekende beklimming uit de finale van de Amstel Gold Race. De klim was helemaal belangrijk voordat het finalerondje met de Bemelerberg werd ingevoerd. Volgens BIG Cycling, die het godfathergebeuren heeft bedacht, is de Eyserbosweg 900 meter lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,8 procent. Het steilste stuk is 14 procent. Heuvelsfietsen.nl maakt er iets meer van 1100 meter van met gemiddeld 7,4 procent. Daar telt de uitloop naar het kruispunt bovenop nog mee. Het lastige van de Eyserbosweg is een stuk van zo’n 300 meter van gemiddeld 12.6 procent. Dat begint bij de bekende boom, waar Michael Boogerd altijd zijn aanval inzette.

Regen

Lang leken de weersvoorspellingen goed voor het weekendje Limburg. Een week eerder tijdens Pasen was het nog zomers. Zeven dagen daarna was het helemaal anders. Heb je dan zin om 19 kilometer naar Eys te fietsen voor 25 keer die helling op harken? Nou… nee. Niet echt. Wat doe je dan? Gewoon gaan. Fietsen in Limburg is nog altijd fietsen in Limburg. Ondanks de kou en regen (en wind) geniet je gewoon van het heuvellandschap. In Eys meteen maar met de eerste klim begonnen. En die valt op elke godfatherdag wat tegen. Moet ik dit 25 keer doen vandaag, denk ik dan weer. Ik begin ervan te balen dat het onophoudelijk regent. Afdalen is dan minder fijn. Gelukkig is er amper verkeer en is het (prima) wegdek van het steilste stuk nog droog. Daar houden de bomen de regen tegen.

Stoppen?

Bij de derde beklimming komt de regen met bakken uit de lucht. Dikke druppels, het lijkt wel hagel. De temperatuur zakt naar 5 graden. Mijn sokken en handschoenen zijn kletsnat waardoor ik koude voeten en handen heb. Met koude vingers wordt afdalen gevaarlijk. De regen beukt door het bladerdek heen en het steile stuk wordt nu ook nat. En daar moet ik sowieso remmen voordat ik een bocht in ga. Pas als je door die bocht heen kunt kijken, laat je de fiets gewoon weer lekker rollen. In die derde afdaling zie ik dat het regenwater over de weg heen naar beneden stroomt. In de goot stort het water verderop een put in. Op een paar punten moet ik met de fiets door een stroom water die over de weg loopt. Dat is niet wat je wilt. Zeker niet nog 22 keer. Onderaan, in Eys, schuil ik half en check ik Buienradar. Nog een uur buiig. Tja, wat moet je daar mee? Ik overweeg te stoppen, want veilig thuiskomen is het belangrijkste. Ik besluit in ieder geval toch te beginnen aan de vierde beklimming. Dan maar een keus maken.

Ritme

Tijdens die vierde beklimming regent het minder hard en gutst het water nog steeds hard door de goot. Als het water sneller wegstroomt dan erbij komt, dan zit ik goed. Geen idee of dat kan, maar ik houd het mezelf maar voor. Ik besluit door te fietsen. Na de achtste klim mag ik weer van mezelf stoppen. Dan heb ik er twee uren fietsen opzitten. De weg is minder nat en ik heb de Eyserbosweg door. Ik schakel elke klim op dezelfde momenten. De boom waar Boogerd versnelde, is voor mij het teken om het lichtste verzet te kiezen. En dan zo soepel mogelijk omhoog. Krachten verdelen en een ritme vinden. Daar draait het bij een succesvolle godfatherpoging om. Ik stop tussendoor dus niet, vooral om niet af te koelen. Op en af. Op en af. Het weinige rusten maakt het extra zwaar, maar het schiet zo wel lekker op. 

Niet staan!

Ik neem me bij dit soort fietspraktijken voor om niet op te pedalen te gaan staan. Om zo geen krachten te verspillen. Bij beklimming 13 moet ik dat loslaten op het steile stuk. Dat is wel erg vroeg, halverwege. Maar het is blijkbaar nodig. Als ik dat eenmaal heb geaccepteerd en het elke beklimming beperk tot het steile deel, weet ik zeker dat dit gaat lukken.

Niet meer mis

Het weer knapt zelfs op. De zon gaat schijnen. Ik warm helemaal op. Het betere weer trekt ook meer verkeer (het is natuurlijk ook wat later op de dag). Wandelaars, fietsers, automobilisten. Het wordt drukker, dus nog meer uitkijken. Maar alles gaat goed. Bij klim 20 weet ik dat het zeker gaat lukken. De zevende godfather is binnen. 25 keer Eyserbosweg… check! In de zon weer terug. Inclusief hagelbui!

Relive ‘Eyserbosweg 25x -> Godfather 7’