Sportieve Fietser

Klaar om mijn eerste kilometers in het Zwarte Woud te maken – nog net de fietsschoenen niet aan, zie ik dat mijn achterband plat is. Bij het oppompen hoor ik de lucht weg lopen. Ik kan het lek niet vinden, in de buitenband geen gekke dingen. Dan maar old school de band in een teiltje water doen. Daar zijn de bubbels. Het lek zit aan de binnenkant, de kant van de velg. Mijn velg lijkt echter oké, wellicht is de boosdoener al eruit gevallen. Dus, nieuwe band erop en lucht erin. Hij blijft hard, dus eindelijk op pad!

Al snel beland ik op de drukke, doorgaande weg naar Freudenstadt. Verkeer rijdt met 90+ langs me heen. Dat is geen pretje, maar ik voel me niet onveilig. Jammer dat Duitsland geen Google Streetview heeft, dan had ik betere wegen kunnen opzoeken en deze juist vermijden. Ik ga niet lukraak een route maken want dan beland ik ongetwijfeld op een onverhard bospad. In Freudenstadt kan ik eindelijk een fietspad op. Wegwerkzaamheden gooien mijn route door de stad in de war. Na de omleiding en heel veel verkeerslichten ben ik weer op de goede weg. Ik zie wel dat mijn – andere – route op de terugweg ook anders moet, die straat ligt er ook uit. Lang leve de werkzaamheden in Duitsland! (Het wordt nog erger in andere ritten, maar dat weet ik dan gelukkig nog niet).

Na Freudenstadt eindelijk echt klimmen. Nou ja, een beetje dan. In het dorpje Zwieselberg begint de afdaling naar Bad Rippoldsau. Het beloofde bord van een 10 procent-afdaling is helaas wat overdreven. Wel mooi, maar aan de korte kant…

In Bad Rippoldsau begint de klim naar Aleksanderschanze, het hoofdnummer van deze etappe. Totaal goed voor 4.3 procent over ruim 10 kilometer, waarvan 3 kilometer à 8 procent. De weg door het bos telt een paar mooie haarspeldbochten. Ik gun mezelf een fotomoment:

Vanaf Kniebis gaat de route over de Schwarzwaldhochstraße. Een hele drukke weg. Maar ook heel breed, dus niet geen last van het verkeer. Het is mooi weer, maar gelukkig nog niet zo heet als een week later. Op de “top”, een kruispunt en een vervallen hotel, draai ik de fiets weer om en daal nu rechtstreeks af naar Freudenstadt.

De afdaling is prima. Niet echt steil, dus meetrappen op het buitenblad. Terug in Freudenstadt zoek ik vanwege een wegopbreking een nieuwe weg met behulp van de Garmin. Daar is hij nog mijn grote vriend. Als ik eenmaal weer juist zit, houdt de Garmin er ineens mee op. Hij is gewoon uitgegaan. Dat is balen. Ik zet hem weer aan en kan mijn activiteit wel vervolgen, maar de route is ie kwijt. En die heb nu wel nodig om op de camping te komen. Ik sla mijn activiteit op en start een nieuwe, mét route. Via een mooie weg door het bos vind ik mijn ‘beloning’ voor de opstartproblemen. Een fijne weg om naar de camping te rijden!