Sportieve Fietser

De koninginnerit door het Zwarte Woud is zo’n 110 kilometer lang en is volgens Strava goed voor ongeveer 2700 hoogtemeters. Mijn vrouw is zo lief om me weer eens op locatie af te zetten met de auto. Nadat mijn gezin weer op weg is naar de camping, vertrek ik naar de voet van de eerste klim: Löcherbergwasen.

Na 100 meter vlak begint deze kuitenbijter al. 3 kilometer klimmen met gemiddeld 10 procent, de eerste van de drie BIGs van deze dag. Ik neem me voor om de eerste twee beklimmingen op reserve te rijden om zo fatsoenlijk en op souplesse deze rit te volbrengen. Löcherbergwasen is een fraaie beklimming, zwaar, maar niet onoverkomelijk. Helaas heb ik vandaag schakelproblemen waardoor ik niet op het lichtste verzet kan fietsen. Het verzetje daarvoor blijft alleen op de tandjes hangen als ik de hendel wat langer vasthoud. Niet ideaal allemaal, maar het is niet anders. De top is niks bijzonder. Ik draai de fiets om en ga weer afdalen. Op de foto begin ik bijna aan de afdaling.

De afdaling gaat prima, de tijd dat ik vrees had voor afdalingen met deze percentages ligt ver achter me. Door het dal vervolg ik mijn weg naar Oppenau. Daar start de tweede BIG en een goede test, de klim naar Schliffkopf. Het bord van 19 procent verwelkomt me. Helaas staat er ook een ander bord: GESPERRT. Het is niet te geloven. De hele klim ligt er uit vanwege werkzaamheden. Op deze doordeweekse dag gok ik het er deze keer maar niet op om op de fiets mijn kans te wagen. Ontzettend balen! Die Duitsers werken ook overal. Als ik deze BIG via een andere kant pak dan wordt mijn rondje te lang. Er zit niks anders op dan een andere weg te kiezen. Die is er gelukkig, naar Allerheiligen. Een eenvoudige beklimming en veel minder hoog dan Schliffkopf. Maar daar kan ik wél weer op mijn route komen. Ik zet de teleurstellend snel van me af en geniet gewoon weer van fietsen in dit mooie gebied.

Anderhalf uur klimmen naar Hornisgrinde!

Via een mooie afdaling kom ik uiteindelijk aan in Kappelrodeck. BIG 3 (Hornisgrinde) is echt supermooi. Anderhalfuur lang ben ik aan het klimmen om de top van Hornisgrinde te bereiken. Het is erg warm , 35+, en de stukken vol in de zon met 10+ procent zijn erg zwaar, maar ik krijg de pedalen redelijk rond. Tot de Schwarzwaldhochstraße is het mooiste deel van de klim. Op die drukke doorgaande route is het saaier. De laatste paar kilometers zijn afgesloten voor auto’s, en volgens mij ook voor fietsers, maar ik laat me niet ook deze BIG ontnemen en rijd langs de slagboom. Tussen de wandelende toeristen die de weg à 8 procent afleggen bereik ik in een goede cadans de top.

Foto’s maken, fiets omdraaien en afdalen. Ik scoor ergens water en begin aan de lange afdaling naar Baiersbronn. De route valt me wat tegen. In het laatste slotklimmetje (Igelsberg) heb ik me wat vergist, hij duurt langer dan ik dacht, dus ik moet mijn gekozen tempo wat minderen. Ik kom aan op de camping met dik 2000 hoogtemeters en net geen 100 kilometer. Niet dik tevreden, vanwege de afgesloten klim, maar wel weer een mooie rit in de benen!