Sportieve Fietser

Warm zou het worden tijdens onze trip naar Limburg begin mei. Maar hoe dichter we bij onze heenreis kwamen hoe meer en meer de weersvoorspellingen werden bijgesteld. De enige, echte mooie dag was de beoogde dag voor 25x op en af Oude Huls. Oftewel, godfather nummer 9. Op de dag zelf werden er voor heel Nederland onweersbuien voorspeld. Maar in Simpelveld waar je aan de klim begint, bleef het droog. En warm. Fietsen in zomerse omstandigheden in Limburg, ook wel eens leuk.

Geen sexy klim

De klim over de Hulsbergweg is niet sexy. Het begint in een achterafstraatje (Grachtstraat) met vals plat. Na het eenrichtingsbord gaat het asfalt zichtbaar omhoog. Na een paar honderd meter voel je dat er nog een procent stijging bij komt en halverwege zit er nog zo’n upgrade. Er zijn geen plekken waar je even kunt bijkomen. Afleiding is er niet, want uitzicht ontbreekt. Pas in de laatste bocht richting de grotere weg krijg je zicht op een soort picknickplaats en lijkt het iets minder lastig te worden. Na het invoegen op de Sint Remigiusstraat is het nog een klein stukje omhoog fietsen tot de kruising. Afdalen mag niet over de Hulsbergweg en gaat over de grotere en drukke Sint Remigiusstraat. Best een mooie afdaling, maar niet zonder gevaar. Veel weggetjes van rechts en auto’s die soms heuvelop ruim fietsers inhalen en zo op jouw helft terechtkomen. Onderaan kom je uit op een voorrangsweg, dus zeker even stoppen. Dan nog een paar honderd meter naar de Grachtstraat. Het rondje is zo’n 2,5 kilometer.

Waar de Grachtstraat overgaat in de Hulsbergweg, daar begint het echte klimmen.

Weinig stoppen

Vanaf ons vakantieadres op de Keutenberg fiets ik naar Simpelveld. Ideaal om even warm te draaien. Eenmaal echt begonnen duurt het even voordat ik in een ritme kom. Ik probeer eerst wel zo weinig mogelijk te stoppen, maar bovenop kun je vanwege verkeer niet altijd direct keren en onderaan moet je geregeld wachten op het verkeer dat voorrang heeft. Aan de voet van de klim net zo. Dat is een druk punt waar ik na de eerste paar keer al vroeg ga voorsorteren om niet te hoeven wachten om linksaf te slaan. Om maar zoveel mogelijk de voeten op de pedalen te houden. Ik vind het altijd fijn om de gang erin te houden, niet zo zeer snel fietsen, maar gewoon weinig stoppen. 

De Hulsbergweg was die dag niet echt druk met racefietsers. Ik heb al vele jaren geleden geleerd om niet aan proberen te haken met anderen die zo’n klim omhoog knallen. Dat is vaak al niet een goed idee, maar om nou na elke 1,5 kilometer weer 1 kilometer à 8% omhoog te rammen… Verder weinig wandelaars of auto’s.

Aan het begin van de afdaling een fraai uitzicht.

Fles bier

Los van de punten in het verkeer waar je even goed moet uitkijken heb ik bij mijn godfatherpogingen vaak wel herkenningspunten. Dat je denkt, he ben ik hier al weer? Deze dag heb ik er eigenlijk maar eentje: een leeg flesje bier in de goot van de Sint Remigiusstraat. Elke keer als ik daar langs afdaal vraag ik me af of ik het flesje niet beter even weg kan zetten voordat ie de weg op rolt. Ik laat het flesje maar liggen. Hij is niet weggerold.

Na 25x rondjes fietsen zit het er weer op. Nou ja, ik tel eerst wel alle pieken van de klim op mijn Garmin. Meestal raak ik ergens tussen de 15 en 20 de tel kwijt. Of dat denk ik dan tenminste, want ik heb nog nooit een beklimming te weinig gehad bij een godfatherpoging. Ik tel wel ter plaatse anders moet ik later die dag terug. Het zijn er ook deze keer precies 25!