Sportieve Fietser

Al jaren schoof ik mijn godfatherpoging voor de Gulperberg voor me uit. Ik wist niet goed wat ik ermee aan moest. Een lastige afdaling aan de ene kant of de angstgegner-beklimming aan de andere kant? Maar nu ik de andere 9 godfathers had gehad, kon ik er deze zomer tijdens onze vakantie in Limburg niet meer om heen: 25x op en af de Gulperberg. Binnen 3 uren rondde ik deze uitdaging af! Achteraf blijkt de Gulperberg misschien wel de mooiste godfather van allemaal te zijn.

Hoe word je godfather?

Godfather? Ja, zo mag je je noemen als je een beklimming 25x op en af fietst. Klimmetjes in Nederland hebben – vergeleken met echte bergen – nauwelijks hoogtemeters en daarom moet je die 25x wel op dezelfde dag doen om godfather te worden. Voor een echte col mag je het hele jaar gebruiken om de 25x te halen. Iedereen kan/mag dit. Registreren kan bij BIG Cycling. Zij hebben een lijst gemaakt van 1000 mooiste beklimmingen, waarvan 10 in Nederland. En ooit bedacht ik om van deze 10 godfather te worden. Trouwens, je kunt ook van andere beklimmingen in Nederland godfather worden, daarvoor moet de heuvel wel minimaal 40 hoogtemeters per keer hebben.

Keuzes, keuzes

Eerlijk is eerlijk, ik was vorig jaar al van plan om de Gulperberg te doen, maar vanwege een zere rug zat dat er niet in. Deze heuvel naast Gulpen (oh ja joh) kun je via 3 kanten op fietsen. Vanuit Gulpen heb je 2 opties: een kilometer over de Gulperbergweg óf 3.7km over de Landsraderweg. De derde kant vanaf het oosten over de Bergweg is de klassieke kant met een lengte van een kilometer. De Landsraderweg – beter bekend als de Koning van Spanje – leek me niet echt dé uitdaging voor mij. Vooral veel kilometers en niet echt steil.

De oostkant fietste ik ooit op tijdens de Amstel Gold Race, wat een benenbreker is dat. Alsof het elke 100 meter steiler wordt. Ik heb toen de halve klim op de pedalen moeten staan om niet om te vallen.

De oostkant van de Gulperberg….

Gulperbergweg…

De afdaling over de Gulperbergweg is prima tot de laatste paar honderd meter waar de dubbele percentagecijfers je om de oren vliegen. En je komt ook nog uit op een voorrangsweg. 

1-4-1-4-1-4-1-4-1-4

Vanaf onze camping een paar kilometer onder Epen fietste ik deze zomer naar Partij om de eerste van de 25 beklimmingen vanaf de oostkant te doen. Het was nog precies zo zwaar zoals ik me had herinnerd. Ik daal af naar Gulpen en de afdaling is ook exact wat ik er nog van wist. De klim van die kant begint dus meteen steil en dat gaat een paar honderd meter door. Volgens mij hark je daar percentages weg van 12 procent. Alleen de eerste paar keer lukt het me nog om dit stuk op mijn zadel te blijven zitten. Maar als snel moet ik op de pedalen staan om de gang erin te houden. Dit kost meer kracht en ik probeer dit altijd zo lang mogelijk uit te stellen. Ik wissel de beklimmingen wat af. Na 4x de Gulperbergweg doe ik weer 1x de Bergweg, dan weer 4x Gulperbergweg etc. Zo nu en dan de Bergweg meepakken zorgt voor net genoeg afwisseling. In tegenstelling tot sommige andere godfathers, is er op de Gulperberg genoeg te zien. Je hebt op veel punten een panorama-uitzicht. Het is echt genieten. 

Supporters(?)

Het weer is deze dag erg goed en dat trekt genoeg volk naar de Gulperberg. Het aantal auto’s valt me nog mee, en ook het aantal fietsers. Het zijn vooral veel wandelaars. En die komen echt uit alle hoeken en gaten zomaar de weg op lopen. Dat is vooral in de afdaling van de Gulperbergweg (levens-)gevaarlijk. Met beleid afdalen dus, want heelhuids thuiskomen is altijd prioriteit nummer 1. Ik zie deze dag heel veel schoolkinderen de berg op fietsen. Volgens mij moeten ze dat doen voor een soort speurtocht. Na een paar honderd meter gaat iedereen al wandelend verder, het is ze te steil. Ze moedigen mij aan. Het voelt oprecht, in tegenstelling tot sommige “supporters” in auto’s. 

Met krachten smijten

Het mooie van vaak dezelfde klim, is het echt leren kennen van de beklimming. Je weet precies waar je moet schakelen. Met die kennis begin ik na zo’n 2 uur en 45 minuten aan de 25e beklimming, Even kijken of ik de Gulperbergweg ook snel kan doen. Daarvoor rijd je toch elke klim op reserve. Het steile stuk probeer ik goed door te komen met een hoge frequentie, zonder echt met krachten te smijten. Zodra de percentages minder worden, schakel ik op, tot naar het buitenblad om even echt gas te geven. Heerlijk om je nog even zo uit te leven. Ik bereik 39 seconden eerder de top dan mijn snelste tijd van die dag. En ruim een minuut op de gemiddelde klimtijd van die dag.

Na de “finish” nog even het aantal beklimmingen tellen op mijn Garmin. Het klopt. Ik kan weer naar de camping. Maar eerst een terras op voor een vlaai!

Met deze tiende godfather heb ik mijn tweede van zes grote doelen behaald…!

Monument bovenop.

De eerste beloning!

De tweede beloning!