Sportieve Fietser

Voor de tweede rit in de Ardennen heb ik Malmedy uitgekozen als vertrekpunt. Het wordt een kort rondje, met het oog op de klimclinic, twee dagen later in Limburg.

Malmedy is het vertrekpunt voor de klim naar het hoogste punt van België: Signal de Botrange. Er zijn twee routes: via Mont Rigi of via Robertville. Ik ga voor de tweede, want die wordt erkend door Challenge-BIG. Zo’n 14 kilometer klimmen, dat is niet verkeerd! Het gemiddelde stijgingspercentage is aan de lage kant. Een mooie opwarmer dus.

In de eerste kilometers merk ik weinig van lage percentages. Je fiets niet tegen een muur aan – dat komt zo dadelijk – maar een makkie is anders. De wat vlakkere stukken en afdalingen drukken de gemiddelde hellingsgraad.


Door de wisselende omstandigheden kom ik amper in een ritme. Voor Robertville nog een brug waarbij verkeerslichten de doorstroming regelen. Het licht staat op groen en ik vlieg nog snel achter de auto’s aan. Niet stilstaan! Na het dorp min of meer in een rechte lijn naar de top. Ik vind een ritme en fiets lekker naar boven.

Ferme Libert

De afdaling is heerlijk. Bij de kruising van Mont Rigi linksaf naar Malmedy. Eerst een brede weg met fietsstroken. Amper verkeer, lekker fietsen. In het bos een serie fraaie bochten. Goed om het afdalen beter onder de knie te krijgen. In het dorp Béverencé ligt de voet van een echte benenbreker: Ferme Libert. Niet zo heel bekend volgens mij. Een klein weggetje langs een kerk. Het asfalt lijkt na zo’n 100 meter al op een muur. Ik heb al snel geen tandje meer over. En ik moet nog helemaal naar boven.

Zigzaggen

Mijn inspanningen van twee dagen eerder voel ik ineens in mijn benen. Hartslag maximaal. Staan op de trappers levert weer de nodige hoogtemeters op. Maar het kost zoveel kracht. Weer zitten. Tempo omlaag, want ik moet mijn hartslag proberen te laten zakken. Mijn ademhaling moet ik meer onder controle krijgen. Het lukt amper. Even een beetje zigzaggen om de hellingsgraad te temperen. Een auto van achteren. Rechts blijven fietsen, het is hier niet al te breed. Bij een kruising met bospaden is het iets vlakker. Tempo weer iets zakken om een tel extra rust te pakken. Stockeu ging een stuk makkelijker! Deze klim lijkt nog zwaarder dan Les Hézalles. Het overdreven gehijg in mijn video zegt genoeg:

Bij de bebouwing nog het laatste stuk omhoog. Op de top draai ik de fiets om voor de afdaling. Verrassend goed te doen. In Béverencé rechtsaf, op naar Malmedy. Met het oog op de clinic van twee dagen erna in Limburg besluit ik het voor gezien te houden. Toch 560 hoogtemeters gepakt. De extra beklimmingen naar Mützenich en de Redoute bewaar ik voor een volgende keer. Er is in de Ardennen nog veel fraais te veroveren, dus een uitstapje naar onze zuiderburen wordt vast en zeker vervolgd. Wat is het hier mooi!