Sportieve Fietser

Voor de eerste rit in de Vogezen had ik meteen maar twee zware jongens uitgekozen: de in mijn ogen zwaarste kant van de Petit Ballon en de gemene Col du Platzerwasel. Platzerwasel. Klinkt alsof ie me plat gaat walsen. Poeh, zo voelde het ook wel een beetje. Geen moment liet deze col me bijkomen. In het bos de ene na de andere gemene slinger omhoog. Het asfalt bleef maar stijgen.

Eerst de Petit Ballon met als startplaats Wihr-au-Val. Om daar te komen kon ik een kleine 10 kilometer warmfietsen. Om het warm te krijgen hoefde ik trouwens alleen maar naar buiten te gaan. De koperen ploert deed goed z’n best met 30 graden en een veld vol sproeiers om de gewassen wat water te geven op weg naar Gunsbach gaf heel even verkoeling. Wat stuivend water dat je nog net raakt. Het soort water waarmee je wordt ‘natgespoten’ door de vrouwen op de wagens van de reclamekaravaan van de Tour de France.

Van start

In Wihr-au-Val begint het dus. Was best zenuwachtig, sinds de Ardennen en Limburg in april niks meer geklommen. Het trainingsritme lag sindsdien op slechts twee maal per week. En dan meteen deze twee cols. Dat leek me het beste, ben dan nog het meest fris. Vanuit Wihr-au-Val daal je eerst nog, dat voelt gek en dan snap je ook dat sommige de start wat later leggen, vanaf de weg tussen Munster en Colmar. Vanaf dat punt stijgt de weg wel. De percentages zijn nog laag. En die gaan langzaam omhoog tot Wasserbourg. Volgens de kaartjes gaat het dan echt beginnen. Van de laatste 9 kilometer zijn er 7 met minimaal 7,5 procent.

Muren in Wasserbourg

Tot Wasserbourg op reserve rijden dus. De overgang naar het echte klimwerk is heftig. Onverwacht heftig met Stockeu-achtige toestanden. Zeker twee stroken door Wasserbourg lijken wel een muur. Na deze kuitenbijters blijft het wat onregelmatig. Niet mijn ding. Bij Ried even wat makkelijker. Ik zie een vader en zoon op een mountainbike afdalen. Zonder helm. Ik snap daar helemaal niks van. Ik fiets altijd mét helm.
Die laatste kilometers vallen tegen zeg. Wel mooie uitzichten. De slotkilometer zou 6 procent zijn. Ik heb die niet als makkelijker ervaren.

Geen mooi colbord op de top. Wel wat wat wandelaars en racefietsers. Ik stop precies op de bolling van de col. Daarachter begint direct de afdaling. Ik draai nog een rondje met de fiets in de hand om met de camera beelden te maken van de Petit-Ballon.

Dan begin ik aan de afdaling. Tsjonge, wat ging die lekker zeg. Onderweg nog een andere renner ingehaald.

Col du Platzerwasel

Ik begin dalen steeds leuker te vinden en kijk al uit naar de afzink van de Platzerwasel. Maar die moet ik eerst nog op. Deze afdaling loopt tot Sondernach, waar het echte werk weer gaat beginnen.

De 8 kilometers tot de top zijn gemiddeld bijna 8 procent. Als ik tijdens het klimmen in mezelf begin te praten gaat het niet zo goed. Maar goed, een paar keer hardop zeggen dat het klotencol is, lijken me nog geen tekenen van schizofrenie. De kilometers gaan langzaam en het geeft me het gevoel dat ik de allerslechtste klimmer ben die er bestaat. ,,Hier al in de moeilijkheden”, roept dat stemmetje. ,,Haha. What a joke! Iedereen tikt hier de kilometertjes nog op het grote blad weg!” Maar hoe moeizaam het soms ook gaat. Ik kijk om me heen en geniet.

Onweer

Een kilometer onder de top begint het te regenen. Dikke druppels. Het warme asfalt zuigt het eerste water nog op. Een nat wegdek, daar zit ik echt niet op te wachten als ik deze platwalser wil afdalen. In de verte onweer. Da’s lekker, het weer leek zo goed. Schuilen onder een boom mag niet. Maar ik zit midden in een bos! Eerst die col pakken. Deze scalp laat ik niet lopen.

Op de top geen pauze, geen foto, geen hap, geen slok. In een draai het stuur de andere kant op voor de afdaling. De weg wordt steeds natter maar nu lijkt het nog te doen. Niet langer wachten voordat het water echt over de weg stroomt.
Volle bak naar beneden. Dit is wel mooi hoor. Water spettert tegen me aan en mijn persoonlijk daaltoptijd wordt volgens mijn fietscomputer 68 kilometer per uur. Strava meldt 84, maar dat lijkt me niet waarschijnlijk. Voor velen wellicht geen hoge snelheden, maar ik ben er blij mee.
In Sondernach is het nog wel 15 km naar het vakantiehuis. Het regent niet meer, maar de donkere wolken hangen boven de toppen. Nu op de Petit Ballon fietsen zou echt slecht nieuws zijn. Later zou het de hele dag nog onweren en hard regenen. Doorknallen naar ‘huis’. En tevreden de fiets weer binnen zetten. Zeer content over de eerste rit. Het klimmen ging moeizaam, maar dat had ik wel verwacht. Het dalen ging goed. Over twee dagen rit 2.

De cijfers

Fietscomputer: 62,2 km en 1480 hoogtemeters
Strava: