Sportieve Fietser

Op de heenreis had ik ze al zien liggen vanaf de A43: de rijzende ster als beklimming voor wielrenners, Lacets de Montvernier. Je moet wel even weten waar je moet kijken. De 17 haarspeldbochten lijken wel verstopt. Met een beetje speuren vooraf in Google Streetview moet het lukken. De tocht naar Montvernier, een serieuze opwarmer voor de Col de Chaussy die dik 700 meter hoger ligt, stond deze zomer als eerste op het programma tijdens ons verblijf in de Franse Alpen.

Eerst afdalen vanaf ons vakantiehuisje in Jarrier naar Saint-Jean-de-Maurienne. Zes kilometers om snel te vergeten. Een waardeloze afdaling. Ik bakte er niks van en kneep veel te vaak in de remmen. Voor de zekerheid twee keer gestopt, wilde mijn velgen niet te heet laten worden. Het asfalt ging direct steil naar beneden en ik moet blijkbaar eerst even inkomen. Een viaduct afdalen is anders dan een weg in de Alpen. Rond de 40 seconden zie je nog een slang op de weg!

Dankzij een goede voorbereiding vond ik moeiteloos mijn weg door Saint-Jean-de-Maurienne. Bij de afslag naar Pontamafrey, waar de Lacets beginnen, staat een vervelend bord: Route Barrée à 2 km. Ik fiets natuurlijk door, ik kan er toch wel langs? Niet dus. De weg is over een lang stuk opengebroken: van gevel tot gevel. Nergens ruimte om mijn racefiets overheen te tillen.

Op zoek naar een alternatieve route naar het begin van de klim beland ik op een zandpad met veel stenen. De rimboe in.

Op het moment dat ik twijfel over een succesvolle afloop zie ik auto’s over hetzelfde pad rijden. Dat ziet er goed uit, ook automobilisten gebruiken deze route! De weg wordt even later weer verhard en ik sta zomaar aan de voet van Lacets de Montvernier!

Na bocht 5 ben ik de tel kwijt. Om de paar honderd meter weer een nieuwe bocht. Ik concentreer me op mijn ademhaling en kijk naar het prachtige uitzicht. Ik hoor wat stemmen boven me maar zie nog geen mensen. Het is een mooie ervaring en voor het dorp Montvernier fiets ik voorbij een groepje mannen. Zij gaan rechtsaf naar Le Chatel. Ik ga naar links voor de Col du Chaussy.

De route naar de top is erg fraai. De dorpen die je passeert zijn net als Montvernier al in de stemming van de Tour de France. Het peloton fietst op dat moment drie weken later over dit asfalt.

De weg is op sommige stukken best steil maar niet onoverkomelijk. Het is warm deze dag (dik 30 graden) en schaduw van bomen of van de bergwand zijn erg welkom. Onderweg weer goed uitzicht op het dal. Genieten maar!

Geweldig uitzicht op het dal langs deze bergwand.

De top van de Col du Chaussy is niet spectaculair.

Een halve koek, wat foto’s van de omgeving en het colbord en dan weer afdalen. Dit gaat al een stuk beter dan vanaf Jarrier.

In Montvernier kies ik nu de weg naar Le Chatel. Na wat afdalen volgt nog een beetje klimwerk. Daarna daal ik af op een brede weg. Prima. Dezelfde route door Saint-Jean-de-Maurienne terug. Dan nog de laatste klim van zo’n 6 kilometer naar ons vakantieadres. Viel tegen, zwaar. Slecht, hobbelig wegdek. Volgens mijn fietscomputer is het 37 graden. Ik corrigeer dat altijd met -3. Blijft warm met 34 graden. Weinig schaduw en venijnige stukken rond de 9 à 10 procent. Schat ik. Volgens Strava is het gemiddeld 8 procent. Ik hark door en kom zelfs op de geplande tijd ’thuis’.