Sportieve Fietser

Eigenlijk begint de klim naar Col de L’Iseran in Bonneval-sur-Arc, zo’n 13 kilometer onder de top. Maar je hoort te starten in Lanslebourg, 32 kilometer van de top af. CyclingCols zegt het. Challenge BIG zegt het. Dus is het zo. Vanuit Lanslebourg krijg je snel te maken met de kleine versie van Col de la Madeleine. Vijf kilometer klimmen met een paar lastige stukken. Ik had er wat moeite mee tijdens mijn tweede rit in de Franse Alpen deze zomer. De Col de L’Iseran wordt met 2770 meter gezien als de hoogste geasfalteerde pas in de Alpen en is de nummer 5 van mijn verlanglijstje.

Het was ook bloedheet, weer een dag van 35 graden! Pas boven de 2000 meter-grens zakte de temperatuur onder de 30 graden. Het asfalt van de petit Madeleine smolt en plakte aan mijn banden. Het was alsof je door lijm reed, zo klonk het tenminste.

Na dit colletje een leuke, korte afdaling om weer even wat snelheid te maken. Het is dan tot Bonneval-sur-Arc zo goed als vlak.

Vlak voor Bonneval zie je links op de berg al auto’s rijden. Daar moet je naartoe! Ook de eerste fraaie haarspeldbocht kun je zien liggen. Dat het steil wordt is zeker. Dat de omgeving steeds indrukwekkender wordt is ook een zekerheidje.

In het dal: Bonneval-sur-Arc.

Veel hoge toppen van boven de 3000 meter en nog aardig wat sneeuw. Maar de sneeuw smelt heel hard zie ik. Het smelwater stort zich nog steeds naar beneden, mooi om te zien. En te horen. Een waar paradijs na Bonneval-sur-Arc.

Na de eerste vier kilometer vanaf Bonneval, die redelijk gelijkmatig zijn (8%), krijg je een wat makkelijkere kilometer waar ik mijn rust pak. Je draait naar de andere kant van de berg, rijdt over een brug en vervolgt je weg op een ‘andere’ berg. Na die brug schiet het asfalt ook weer omhoog. Vier hele lastige kilometers volgen. Heel onregelmatig. Ik houd daar niet van. De wind begint ook een rol te spelen. Sommige stukken heb ik wind tegen. Dat werkt wel verkoelend maar het maakt het wel zwaarder.

Ik hark me door deze lastige fase heen en krijg weer een kilometer wat tijd om bij te komen. Een leuk tunneltje, een bruggetje en daarna maar weer gaan.

Nog drie kilometer. Ik ging ervan uit dat ik 2 uur en 30 minuten nodig zou hebben, maar ik zit daar ruim onder. Volgens de milestone aan de kant van de weg is de een-na-laatste kilometer 10 procent. En dat met tegenwind. Het valt niet mee maar ik krijg mijn trappers nog steeds rond. Ik sta veel op de pedalen om de gang er wat in te houden en even andere spieren te gebruiken. De laatste halve kilometer gaat lekker, want wind in de rug! Binnen in 2 uur en 8 minuten. Ik zeg: A Je To!

Wat een imposante beklimming is de Col de L’Iseran. Ik ben heel blij dat ik deze col heb gefietst. Een hoogtepunt tijdens onze vakantie in Frankrijk. Het was heerlijk rustig op de weg, vooral na Bonneval-sur-Arc. Topdag!