Sportieve Fietser

Als je van haarspeldbochten houdt (ja, ik!), probeer dan eens de Col du Mollard. De noordkant van deze klim begint in Villargondran en telt 42 haarspeldbochten. Deze col was mijn vijfde en laatste rit deze zomer in de Franse Alpen. Stiekem vind ik deze beklimming mooier dan Lacets de Montvernier.

De avond voor de Mollard nog naar La Toussuire gefietst en nu dus nog een klim van 18,5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van dik 5. Het eerste deel van deze klim – waar het stijgingspercentage tussen de 6 en 7 procent schommelt – loopt bijna in z’n geheel door het bos. Zo nu en dan een fraai doorkijkje naar de omgeving en ondertussen die hairpins verschalken.

Ik tref amper ander verkeer en begin met een lekker tempo. Ik voel wel de inspanning van de avond ervoor (en de dag daarvoor: Galibier) en besluit daarom niet meer elke gelegenheid aan te grijpen om op te schakelen en te versnellen. Het blijft lekker gaan. Wonderbaarlijk genoeg doet mijn trapfrequentiemeter het weer! Deze schommelt rond de 100. Prima! Mijn hartslag zit wat hoger dan op de Iseran en de Galibier. Ik geef deze dag wat meer gas, het is tenslotte mijn laatste fietsrit in de Alpen deze zomer.

Na het haarspeldbochtenfeest in het bos komt het saaie Albiez le Jeune. Vanaf dit dorp zakken de percentages en gaat het wat op en af. Tot de laatste kilometer van 8 procent gaat dit zo door. Prima moment om nu wél te versnellen. Op het grote blad af én op. Onderweg goed om je heen kijken, wat een prachtig gebied. Op de berg rechts zie ik de flats van Le Corbier naast La Toussuire waar ik de avond ervoor nog was.

De slotkilometer begint in het kleine skidorp Albiez Montrond. Ik pers er nog eens alles uit, tijdens mijn laatste meters op het Franse asfalt.

Voldaan.