Sportieve Fietser

Een steek in mijn rechterbeen en ik verstap me bijna. Wat is dit nou weer? Het gebeurt in onze keuken op een vrijdagochtend, begin maart. Het zijn van die pijntjes die iedereen wel eens heeft. Toch? Dat je uit het niets ineens ergens in je lichaam pijn hebt. Een uur later ben je dat al vergeten en het komt ook nooit meer terug. Dit been houdt me wat langer bezig. Ik heb helemaal geen zin aan blessures, 3,5 maand voor de trip naar de Pyreneeën. De volgende dag fietsen, dan is het vast al over. Niet dus. Zo’n beetje elke minuut tijdens mijn duurritje voel ik een pijnscheut door mijn been. Geen helse pijnen, maar voldoende om het ritme te verstoren en het net onaangenaam te maken. Net als ik begin te overwegen om de training in te korten, lijkt de frequentie af te nemen. Ik fiets maar door en houd me aan mijn beoogde 70 kilometer. De tweede helft heb ik amper last en dat lijkt me goed nieuws. En dat is het ook.
Amper een week later, ergens halverwege de Afsluitdijk richting Noord-Holland voel ik ineens een steek in mijn linkerknie. Alsof iemand er met een speld in prikt. Ik ben nog niet op de helft van mijn geplande rit van 100 kilometer. Ik ga door, maar het voelt allemaal niet zo fijn. De frequentie is gelukkig niet zo hoog als bij mijn rechterbeen, maar de laatste 20 kilometer is het echt harken om thuis te komen. Drie dagen later fiets ik alweer helemaal pijnvrij. Nu is het de beurt aan mijn racefiets. De pedalen gaan rond, maar het wiel draait niet. Blijkt: body kapot.

@martinkool @frankbosh thanks. Zo ziet het eruit… pic.twitter.com/SDjYjNdwH3

— Silvan Vijver (@SilvanVijver) March 11, 2016

Twee dagen later zit ik al weer op de fiets, voorzien van een nieuwe body. Twee mooie trainingsritten volgen en ik ben op koers naar 1000 kilometers in maart. Dat een paar dagen later de snelheidssensor van mijn fietscomputer uitvalt mag de kilometerpret niet drukken, dat doet mijn eerste valpartij op racefiets wel. Een week plus een dag later fiets ik weer, buiten. Gelukkig is het wegdek droog, toch rol ik traag over De Brug. Wonderbaarlijk genoeg heb ik geen last meer van mijn hand. Aan het eind van de maand haal ik nog net de 2000 kilometergrens van dit jaar. Dat gebeurt meestal pas in juni.

Februari

Mijn beste fietsmaand qua aantal kilometers blijft februari van dit jaar. De teller blijft steken op 703 kilometer. Een maand met veel wind en twee tochten: de winterfiets elfstedentocht en de klimclinic van BIG Cycling.