Sportieve Fietser

Op de fiets heb ik gelukkig vaak goede benen. Daar kom ik meestal snel achter, na een paar kilometer. Heel soms zijn de benen super. Afgelopen donderdag was zo’n dag. Ik fietste 25 keer naar de top van Vijlenerbos in Limburg en mag me nu godfather noemen van deze beklimming. Vijlenerbos staat ook wel bekend als Camerig-West. De omstandigheden waren ideaal: zon, 20 graden en amper wind. Eigenlijk was ik van plan op dinsdag een dagje Vijlenerbos te doen, maar de juiste motivatie ontbrak. Ik had zin in een kort rondje. En dat heb ik maar gedaan. Achteraf een prima keuze, want ik tankte niet alleen zelfvertrouwen, tijdens de eerste beklimming op donderdag voelde ik het al: de benen zijn echt super. Macht.

De wekker ging donderdag om 6.00 uur. Driekwartier later vertrok ik vanaf ons mooie appartement op de Keutenberg. Wat een prachtige plek. Onderweg naar Epen, waar zo’n beetje de beklimming begint, was het nog echt koud, tussen de 2 en 3 graden. Koude tenen (geen overschoenen aan) en koude vingers (winterhandschoenen wel aan). Onderweg zelfs nog gestopt om mijn handen eens goed op te warmen. Ik had kleren gekozen die ik gefaseerd uit kon doen zodra de temperatuur het toe zou laten. Zomerhandschoenen in de achterzak. De voorspellingen waren immers goed. Tot Epen was het geen pretje. Ik was blij dat ik kon gaan klimmen, zodat ik het snel warmer zou krijgen. De afdalingen had ik kouder verwacht, het was duidelijk dat na een uur de zon al zijn werk deed. Het grote voordeel als je vroeg op de fiets zit, is de rust. De wegen zijn leeg, het is stil. Het eerste uur in het bos was echt genieten.

De klim naar de top, op de kruising van de Groenenweg en de Zevenwegenweg, is 2,3 kilometer en gemiddeld 6,4 procent, 150 hoogtemeters per keer. Het zwaartepunt ligt tot Restaurant Buitenlust, waar je linksaf het bos in gaat. Daarna loopt de klim heerlijk verder, via enkele haarspeldbochten. Na vijf keer ga ik de beklimming vanuit Vijlen proberen. Ook deze kant telt om godfather te worden bij BIG Cycling. Deze kant is 200 meter langer, maar wel iets minder zwaar, wel goed voor 100 hoogtemeters per keer. Om het officiële startpunt te bereiken in Vijlen moet je in de afdaling wel nog een paar honderd meter klimmen. Een onaangename verrassing de eerste keer, maar het went. Uiteindelijk fiets ik 19 keer de kant vanaf Vijlen. Een prachtige route met een mooi uitzicht. En, niet onbelangrijk, veel rustiger qua autoverkeer dan de andere kant. Wel veel scholieren op (of vaak naast) de fiets, maar daar heb ik geen last van. Sterker nog ik probeer een verdwaald groepje vergeefs de goede kant op te sturen.

Na tien keer klimmen mijn eerste echte pauze. Ik zit op een bankje en heb zicht op Vijlen. In de zon. Mooie plek. In de tiende klim ben ik voor het eerst even op de pedalen gaan staan. Op koers. Nog een paar en dan ben ik al op de helft, waarna je rustig kunt aftellen. Het belangrijkste vandaag is de krachten verdelen, uiteraard met het oog op de Pyreneeën.

Probeer vandaag godfather te worden van Vijlenerbos. 10 van de 25 beklimmingen gehad.

— Silvan Vijver (@SilvanVijver) April 21, 2016

Net als de vorige drie succesvolle pogingen om godfather te worden, zijn de beklimmingen 11 tot en met 19 het zwaarst. Het wordt eentonig en je moet de kop erbij houden om de tel niet kwijt te raken. Ik voel wel dat ik vermoeider word, maar ik kom wel meer in een ritme. Inmiddels heb ik al wat kleren uitgedaan – ’s middags fiets ik met korte broek en korte mouwen – en heb die verstopt achter een grote boom bij ‘mijn’ bankje.

Mijn vrouw en zoontje komen ook nog even kijken hoe het gaat. Ik moet er nog drie en ze blijven om me aan te moedigen. Met deze support gaan de laatste beklimmingen erg makkelijk. De 25e klim doe ik weer vanuit Epen. Nu mag ik van mezelf nog even alles geven. Ik fiets zo’n twee minuten sneller dan de eerste vijf. En dat is lekker na 135 kilometer.

YES! Vandaag 25x Vijlenerbos gedaan. 6x kant Epen, 19x kant Vijlen. Goed voor vierde godfather bij @tweetbigcycling

— Silvan Vijver (@SilvanVijver) April 21, 2016