Sportieve Fietser

Wat vreemd om ineens oog in oog te staan met de Mont Ventoux. Na ruim een half jaar ‘voorbereiding’ op deze berg en talloze verslagen en foto te hebben bekeken dan eindelijk in het echt. Even slikken maar zeker niet laten intimideren.

Uiteindelijk een tijd waar ik dik tevreden mee ben: 1 uur, 55 minuten en 51 seconden. Ruim binnen de 2 uren en dat was mijn doel. Tijdens het inrijden in Bédoin schoot mijn ketting er zomaar af. Even balen, maar liever op dat moment dan tijdens de ’tijdrit’. Het gaf me meteen wel een boost om te starten. Ben meteen omgedraaid en naar de start gefietst. Nienke was al met de auto verderop op de route met een koelbox vol bidonnen water. Helemaal top!

De aanloop viel me reuze mee. Hoewel het toch al omhoog gaat zijn die kilometers snel achter de rug. En dan gaat het beginnen, het bos in. Ik had de kilometers en de percentages op een papiertje op het frame geplakt om bij te houden wat er nog moest komen. Het eerste stuk had ik het zwaar in het bos. Het ging te snel, boven de 11 per uur. Dat is te snel voor mij om dat ongestraft vol te kunnen houden. Mijn hartslag was dan ook te hoog en ik moest me zelf dwingen om het rustiger aan te doen.

Nadat ik het ritme had gevonden en al diverse andere renners had ingehaald – en wat stonden er al veel aan de kant! – kon ik genieten. Voor Chalet Reynard wordt het vlakker en kun je herstellen, eten en bijschakelen. Ik was daar op 1 uur 19. Ik rekende me rijk met een tijd onder de 1.50. Ik voelde me heel sterk en ging boven de 12 per uur de kilometers in met 6,7,8 procent. De wind viel mee, het zag er goed uit.

De laatste 3 kilometer was echter de koek op. De snelheid zakte en het werd harken geblazen. Maar met de top in zicht ging het lukken. Sommigen stapten nog in de laatste kilometer af, maar dat was geen optie. Ook het monument van Simpson ben ik voorbij gereden. Ik moet mijn teller op de fiets eens aanpassen want ik dacht dat ik nog langer moest fietsen maar ik was er al! Dik tevreden!

Shirt en broek hangen klaar voor de grote dag. & De bus in Bedoin, aangekleed. Klaar!

De aanloop naar het bos, lekker om er in te komen.

In het bos. In de eerste kilometer moeilijk enig ritme te kunnen vinden. Ik wil te snel.

Maar eenmaal cadans te pakken, dan gaat het goed.

In het bos kijk je uit naar die stukjes asfalt die net wat vlakker lijken.

Oei, hier gaat de fiets al wat scheef? Toch ging het goed in het bos.

Op de achtergrond de supportersbus.

Bijna bij Chalet Reynard.

Het vlakke bij Chalet Reynard. Daarna gaat het weer omhoog. In de eerste kilometer ga ik gewoon te snel. Laat me gek maken door mijn tussentijd en de kans op een tijd onder de 1.50 uur.

Bordje

Daar gaat het weer omhoog.

Tussen de bekende ‘paaltjes’.

De Kale Berg. De top in zicht.

De laatste kilometers is het zwoegen.

Gelukkig is het mooi weer, en amper wind.

Op naar de top!

Oef

Ik ben er. Kapot.

Niet alle bidons gebruikt hoor, maar wel heel veel.