Sportieve Fietser

Misschien wel de allermooiste beklimming die er is, zeggen veel fietsers. En volgens de campingfietser in ieder geval dé mooiste beklimming van dit deel van Zwitserland. We verblijven in Innertkirchen, aan de voet van de Grimselpass, Sustenpass, Engstlensee en Grosse Scheidegg. Een walhalla. Die laatste klim, dat zou dan de mooiste moeten zijn. Tijdens mijn eerste vakantierit ga ik daar meteen maar aan beginnen. Na hooguit een kilometer buiten Innertkirchen fiets je al bergop. Dit voorproefje van 1,5 kilometer is gemiddeld zo’n 4,5 procent. Iets na de top sla je linksaf naar Schwarzwaldalp. Je fietst meteen in een andere omgeving en kunt direct echt aan de bak. Heerlijk!

Net als in Nederland is het ook in Zwitserland snikheet. De schaduw van de bomen biedt verkoeling. De weg omhoog is onregelmatig, lastig. Al snel word ik ingehaald door twee fietsers. Staand op de pedalen dansen ze voorbij. Verschil moet er zijn. Tenminste, dat maak ik mezelf maar wijs om de moed erin te houden. Het landschap is prima tot het moment dat je tussen de bomen door de eerste gletsjer ziet. Dan wordt het decor verbluffend! Samen met de lichtblauwe rivier, de talloze watervallen en het geluid van de koebellen is het inderdaad een geweldige fietservaring.

Steekvliegen

Ter hoogte van die koeien baal ik dat ik geen DEET heb gebruikt. De steekvliegen vallen me aan en nemen me te grazen. Ik sla er een peloton van dood, maar mijn rechterbeen zit onder de bulten. Wel heb ik een tube zonnebrandcrème mee. Later, op de top, smeer ik me nog eens in. Geen overbodige luxe, want ik voel de zon branden. De weg is smal en je komt er altijd de bus tegen. Zijn claxon waarschuwt je ruim op tijd. Je kunt soms maar beter een plekje naast de weg zoeken en wachten totdat de bus voorbij is.

12,5 procent stijging

Na Swarzwaldalp heb je een kilometer à 12,5 procent. Je hebt even geen tijd om naar de hoge toppen van 4000 meter hoogte te kijken. Alle hens aan dek! In no-time haal ik drie fietsers in. Dat geeft de burger moed. Op de een of andere manier houd ik de stand bij van hoe vaak ik ben ingehaald en hoeveel fietsers ik heb ingehaald. Ik zit inmiddels weer aan de goede kant van de score.

Het slot van Grosse Scheidegg is subliem. En zwaar. Ik vind er mijn ritme en breid mijn score verder uit. Ik zie zelfs nog een van de twee staand-op-de-pedalen-fietsers voor me. Hij lijkt wel geparkeerd. Helaas duurt de klim niet net wat langer. Hij voegt zich bij zijn vrienden voordat ik hem kan verschalken! Het zou de kers op de taart zijn!

Veel remmen in de afdaling

Even wat eten en weer afdalen. Zo nu en dam moet ik even stoppen om foto’s te maken en om mijn velgen te laten afkoelen. Want je moet best veel remmen. Het is namelijk soms erg steil, het wegdek is vaak slecht en je hebt weinig zicht door de bochten. Een dag later kwam onze campingbuurman hier ten val. Meerdere botbreuken en met een helikopter naar het ziekenhuis. Einde vakantie. Gelukkig kom ik heel aan op de camping.