Sportieve Fietser

De naam Grimselpass klinkt wat onheilspellend en met ruim 26 kilometer klimwerk voor de boeg kun je maar beter op je hoede zijn. Een dag voor mijn fietsbeklimming reden we met de auto omhoog. Daar word je al vrolijk van. Al rijdt er wel erg veel verkeer. Het is niet alleen een walhalla voor fietsers, natuurlijk ook voor motorrijders, de cabrio’s en mensen die er hun Porsche 901 of Ferrari Testarossa moet uitlaten. Accepteer het, het is echt de moeite waard!

Tunnels zijn niet zo fijn

Hoewel de Grimselpass je al vrij snel in z’n greep heeft, wordt het pas echt leuk vanaf Handeck. Dan heb je de meeste tunnels gehad. Dat is goed nieuws, want ik vond ze niet fijn om bergop doorheen te fietsen. Lampjes zijn echt nodig! Bij elk voertuig denk je dat er een colonne vrachtwagens langs je heen komt denderen.

Sla twee tunnels over

Twee tunnels kun je omzeilen door een weggetje buitenom te nemen. Geen idee of het verplicht is, maar ik zou het zeker doen. Het is veilig en erg mooi. In de afdaling heb ik de tweede buitenom-route per ongeluk overgeslagen. Ik ging te snel om die afslag nog te kunnen pakken. Gelukkig is dat maar een korte tunnel en ben je er snel doorheen.
Na Handeck heb je een lange tunnel, en dat is de tweede die je kunt overslaan door buitenom te fietsen. Zelfs een paar honderd meter over kasseien, alvast wennen aan de Gotthardpass… Al snel fiets je langs de Räterichsbodensee.

Je kijkt je ogen uit

In de vijf slotkilometers kijk je je ogen uit. Stuwmeren, besneeuwde toppen, geweldige haarspeldbochten, wat een beklimming! Het spreekt me meer aan dan Grosse Scheidegg. Ondanks al het verkeer.

De “Salutman”

Ik zie amper fietsers, behalve in de afdaling. Ik word drie keer ingehaald tijdens de klim. De eerste keer door een sportieve Rapha-gast (ik draag zelf ook mijn Rapha-outfit, maar voel me blijkbaar wat minder sportief) en twee Fransen. Dat gok ik, want eentje roept vrolijk “salut”. De Salutman hoop ik later nog in te halen, maar dat zit er niet in. Zijn fietsmaat draagt een rood shirt en is een mooi, zichtbaar doelwit onderweg. Uiteindelijk loop ik niet meer in. Maar zij ook niet meer uit.

Vergeet Oberaarsee niet

Op de top van de Grimselpass fiets ik door naar Oberaarsee. Dat is nodig om de BIG te kunnen claimen. Ik dacht een eenvoudig uitstapje, maar het gaat op en af. Het sloopt me. Het is wel een prachtige weg, een must als je hier toch bent. Het verkeerslicht op de Grimselpass en de uitleg over de tijden wanneer je over deze Panoramastrasse mag rijden, negeer ik. Op hoop van zegen. Onderweg zie je meerdere gletsjers, of wat daar van over is. De laatste paar honderd meters gaan steil maar beneden. En even later dus weer omhoog.

Snelle afdaling

Het afdalen van de Grimselpass is heel fijn. Ik kan de valpartij van onze campingbuurman uit mijn hoofd zetten en daal af. Ik kan de weg vaak ver voor me zien en het asfalt is prima. Het gaat best hard, maar alles onder controle. De tegenwind remt me wat af waardoor ik mijn remrubbers kan sparen.