Sportieve Fietser

Fit blijven – niet ziek worden – is voor mij als fietser altijd al heel belangrijk. Deurkrukken raak ik niet of nauwelijks aan en ik was mijn handen vaak en volgens mij ook grondig. Die gewoontes komen nu in ieder geval goed van pas tijdens de corona-crisis. Komende zaterdag stond voor mij de eerste georganiseerde fietstocht op het programma, de Veluviatocht. Maar deze is net als de drie andere geplande tochten afgelopen week geschrapt. Vandaag ging er een streep door de Amstel Gold Race en de Ronde van Arnhem.

Qua trainingsarbeid was ik klaar om aan de serie tochten te beginnen, om me klaar te stomen voor de Marmotte. Ik heb de afgelopen maanden een goede basis gelegd, met 4 trainingen – goed voor gemiddeld 7 uur – in de week. Nu is de agenda leeg. Alleen de Marmotte staat er nog in, begin juli. Ik ga ervan uit dat dit grote doel van 2020 ook niet doorgaat. Ik ben eerlijk gezegd al blij als het deze zomer weer een stukje beter gaat met de wereld. Misschien kunnen we zelfs op vakantie. Gewoon naar de Franse Alpen, waar we een kampeerplek hebben gereserveerd. Als we naar Frankrijk kunnen/mogen/willen/durven dan red ik me als fietser daar wel. Blijven we thuis, dan heb ik nog geen fietsdoel, als we dan überhaupt nog de deur uit mogen.

Zonder doel op de fiets stappen is voor mij lastig. Deze week beschouw ik maar als rustweek, die had ik anders komende week gehad na de Veluviatocht. Buiten fietsen wilde ik eigenlijk niet meer doen. Zul je net zien dat er wat gebeurt en ik naar het ziekenhuis moet. Ze hebben daar nu wel iets beters te doen. Maar nu ik fulltime thuiswerk mis ik een hoop beweging. Ik moet dus van mezelf blijven fietsen, maar ik sla de donkere avondritten over. Dan maar ‘s avonds steeds op de Tacx en nog even wachten op lichte avonden in de zomertijd. In het weekend stap ik toch weer op de racefiets. Rustige duurritjes zijn nu het advies. En zonnestralen opnemen. Ondanks alles er maar het beste van maken. Gezondheid is nu het allerbelangrijkste.