,,It rint hjir dea”, roept een bestuurder van een bestelbus. De weg waar ik op fiets loopt dus dood. Ik doe net alsof dat nieuw voor me is en kijk voor de vorm op mijn Garmin fietscomputer. Dat dit boerenweggetje in the middle of nowhere geen doorgaande route is, is me bekend. Ik moet hier wel degelijk zijn. Nog even tot die bocht. En dan heb ik em. Een tegel. Digitaal dan.
Iets eerder dan verwacht berichtte de organisatie van de Marmotte deze week dat het evenement op 5 juli niet doorgaat. Door corona, je weet wel. Omdat deelnemers zich nu niet goed genoeg kunnen voorbereiden op deze tocht/race, is de start uitgesteld naar september. Kun je niet, dan schuif je door naar zomer 2021. Na een paar dagen twijfelen heb ik ervoor gekozen om de september-optie te laten lopen. Vooral omdat ik niet geloof dat de corona-beperkingen op tijd voorbij zijn en ik genoeg écht kan trainen. Deze beslissingen geeft me rust, omdat ik niet meer op twee gedachten hink. Want je wilt eigenlijk (hard) trainen voor het Grote Doel, maar dit wordt aan alle kanten afgeraden. Ga niet te lang en niet te diep, zodat je lichaam er niet dagen over doet om te herstellen. Om corona (je weet wel) zo weinig mogelijk kans te geven om je onderuit te halen. Continue Reading »
Fit blijven – niet ziek worden – is voor mij als fietser altijd al heel belangrijk. Deurkrukken raak ik niet of nauwelijks aan en ik was mijn handen vaak en volgens mij ook grondig. Die gewoontes komen nu in ieder geval goed van pas tijdens de corona-crisis. Komende zaterdag stond voor mij de eerste georganiseerde fietstocht op het programma, de Veluviatocht. Maar deze is net als de drie andere geplande tochten afgelopen week geschrapt. Vandaag ging er een streep door de Amstel Gold Race en de Ronde van Arnhem. Continue Reading »
Ik ga meedoen aan de Marmotte. Vanmiddag heb ik me ingeschreven voor deze legendarische cyclo in de Franse Alpen. Deze klassieker onder de wielertoeristen gaat over de Col du Glandon, Col du Galibier en finisht op Alpe d’Huez. Opgeteld 174 kilometer en 5000 hoogtemeters. Aan deze tocht doen maximaal 7500 fietsers mee.
De laatste en vierde rit door het Zwarte Woud is de kortste van deze vakantie en ik heb me voorgenomen om eens flink door te trappen. Vanaf de camping gaat het over ‘de grote weg’ weer rap naar beneden. Als snel mag ik verder op een kleinere weg door Hallwangen. Vanaf hier loopt de weg trapsgewijs wat op. Die telt als de eerste klim, maar het stelt nog niet veel voor. Je komt op “de top” van de Igelsberg. En de afdaling hiervan is wel Continue Reading »
De koninginnerit door het Zwarte Woud is zo’n 110 kilometer lang en is volgens Strava goed voor ongeveer 2700 hoogtemeters. Mijn vrouw is zo lief om me weer eens op locatie af te zetten met de auto. Nadat mijn gezin weer op weg is naar de camping, vertrek ik naar de voet van de eerste klim: Löcherbergwasen.
In mijn tweede rit door het Zwarte Woud kan ik snel van de grote weg af. Via Aach zak ik af naar het zuiden voor een route met 6 beklimmingen op het menu. Het landschap verandert continu. Zo fiets ik door haarspeldbochten in het bos en even later peddel ik tussen velden vol maïs en graan.
Klaar om mijn eerste kilometers in het Zwarte Woud te maken – nog net de fietsschoenen niet aan, zie ik dat mijn achterband plat is. Bij het oppompen hoor ik de lucht weg lopen. Ik kan het lek niet vinden, in de buitenband geen gekke dingen. Dan maar old school de band in een teiltje water doen. Daar zijn de bubbels. Het lek zit aan de binnenkant, de kant van de velg. Mijn velg lijkt echter oké, wellicht is de boosdoener al eruit gevallen. Dus, nieuwe band erop en lucht erin. Hij blijft hard, dus eindelijk op pad!