Gewicht (2) bijvoeren!
mrt 24th, 2018 by Silvan
Met vier trainingen in de week en steeds meer uren op de fiets – in voorbereiding op Alpe d’HuZes – merk ik dat mijn vetreserves aan het slinken zijn. En ik had er al niet veel. Hoog tijd om mezelf bij te voeren. Ik heb de adviezen van de sportdiëtiste erbij gepakt om mijn gewicht niet verder te laten zakken. Zij gaf me twee jaar geleden huiswerk mee in de aanloop naar het fietsproject in de Pyreneeën. Het moest voorkomen dat mijn vetpercentage niet naar ongezond zou uitslaan. Momenteel schommelt mijn gewicht tussen 61 en 62 kilogram. En dat is voor mij wel de ondergrens. Continue Reading »
Over 3 maanden doe ik mee aan Alpe d’HuZes. Dat zijn nog maar 13 weken, dus het komt nu rap dichterbij. Ik heb mijn trainingen de afgelopen maanden opgeschroefd. Ik fiets nu 4 keer per week, in totaal tussen 6 à 7 uur. Binnenkort voeg ik een extra training toe door op de woensdagen (deels) naar mijn werk op Urk te fietsen. Ik heb een route uitgezet van 35 kilometer, dan pak ik op zo’n dag weer even 70 kilometer mee. Dat wordt dan nog vroeger op staan. Naar een carpoolplaats rijden en van daaruit naar Urk fietsen. Zoveel mogelijk over het fietspad want het zal eerst nog wel donker/schemerig zijn. We hebben geen douche op het werk, dus 
Het kiezen van de laatste beklimming voor mijn fietsverlanglijst was lastiger dan al die andere hiervoor. Want bij 30 beklimmingen houdt de bucketlist gewoon op. Deze lijst vormt het uitgangspunt voor alle fietstrips. Eigenlijk is het gekkenwerk, want er zijn zoveel mooie wegen in de bergen. Maar dat is eigenlijk ook het argument waarom ik ooit met deze lijst begon. Nu is het overzichtelijk. Afstrepen maar! Nummer 30 op mijn verlanglijst is weer een Italiaan. Ruim 20 kilometer van begin tot einde mooi. Met een top ver boven de 2300 meter. Nummer 30 op mijn 
Voor het grote publiek een volstrekt onbekende beklimming, maar volgens ervaren bergfietsers een absolute topper. Geen ski-oord op de top, dus een wat anonieme klim, maar wel eentje met een hoogte van bijna 2500 meter. Verharde weg! Je kunt via drie routes naar de top fietsen. Allemaal mooi. Mij trekt het meeste de zuidkant. Kwestie van smaak. De col wordt ook wel Colle dei Morti (eeuwen geleden was in de buurt een bloedige veldslag) en Colle Pantani (er staat een monument van Marco Pantani op de top) genoemd. Nummer 29 op mijn 
De eerste honderden meters van de Alpe d’Huez vond ik lachwekkend. Daar fietsten we dan in een fietstreintje omhoog met 10 kilometer per uur op een belachelijk licht verzet. Is dit het nou? Is dit nou zo zwaar? Het was mijn eerste echte berg die ik met mijn racefiets beklom. In 2009. Het zou een eenmalige uitspatting moeten worden. Zo’n vier maanden ervoor had ik een racefiets gekocht en wat kleren om in te trainen. Tijdens de medische keuring vertelde een arts me dat voor mij een tijd onder de anderhalf uur mogelijk zou moeten zijn. Dat zou mooi zijn! Tijdens mijn rit omhoog zette ik mijn race tegen de klok al gauw uit mijn hoofd. Waar het in het begin nog makkelijk leek, was ik op een gegeven moment al blij als ik de finish zou halen. Zigzaggend om de percentages wat te drukken kroop ik omhoog. Kippenvel overal, terwijl het kwik de 30 graden al lang voorbij was. Ik was natuurlijk wat te snel gestart, maar dan gaat het juist zo lekker. En maar blijven proberen of ik een nog kleiner verzetje had. Mijn banden leken wel lek, vastgeplakt aan het asfalt. Welkom in het hooggebergte. 
Oops!... I did it again