Op een van die mooie zomeravonden in de Franse Vogezen trok ik met mijn Bulls racefiets er nog even op uit voor een korte bonusrit. Ik wilde heel graag nog een keer de ’thuisklim’ naar de Col du Donon doen. De voet van de klim lag op een paar honderd meter afstand van ons huisje. Ten eerste omdat ik graag het iets steilere deel zo snel mogelijk wilde afleggen en ik wilde graag doorfietsen naar een hoger punt, een paar kilometer verderop, dat wel eens Col de l’Engin wordt genoemd, al staat nergens een colbordje of iets dergelijks. In tegenstelling tot de eerste beklimming van de Col du Donon fietste ik nu wel goed. Continue Reading »
Posted in Verslagje | No Comments »
Vanuit Villé gaat de klim naar Champ du Feu over 13,4 kilometer à 6,1 procent. Dat is een behoorlijke klim voor de Vogezen. In het noordelijke deel van dit middengebergte is Champ du Feu de hoogste top te bereiken met de racefiets. In de winter kun je daar wat langlaufen en skiën. Tijdens ons verblijf deze zomer was er op de top niks te beleven. Maar goed, de klim van ruim 13 kilometer greep ik in mijn tweede Vogezenrit aan om deze als tijdrit te benaderen. Continue Reading »
Posted in Verslagje | No Comments »
Wat had ik het een tijdje geleden leuk bedacht voor de eerste Vogezenrit deze zomer: Col du Donon als laatste klim van de dag. Nou, mooi niet! In de laatste week voor vertrek realiseerde ik me dat deze relatief eenvoudige beklimming juist een ideale opwarmer is en niet de afsluiter van een tocht. Dus als eerste naar de Col du Donon, een van de twee BIG-beklimmingen die ik wil meepakken in dit Franse middengebergte. Het vertrek vanaf het vakantiehuisje is ietwat chaotisch, door problemen met mijn Garmin. Ik laad de thuis gemaakte route en zie het traject wel, maar geen wegen. Helemaal geen kaart zelfs. Ik fiets na honderd meter prompt verkeerd en na een omweg van zo’n vier kilometer heb ik eindelijk de juiste lijn te pakken. Ik realiseerde me dat ik vergeten was de kaart op de Garmin te installeren waar de Vogezen op staan (meteen diezelfde avond hersteld). Continue Reading »
Posted in Verslagje | No Comments »
De laatste klim van de dag: Côte du Palais…
In de vierde en laatste rit in de Vogezen deze zomer fiets ik langs zo’n 10 colbordjes, al moet ik er wel bij zeggen dat er maar 6 beklimmingen zijn. De andere 4 krijg ik cadeau, bijvoorbeeld als ze deel uitmaken van een andere klim. Het is wel de koninginnerit, nou ja qua afstand dan: 103 kilometer met 2171 hoogtemeters volgens MapMyRide. Echt steil wordt het niet. Het wordt gewoon een mooie tocht colletjes verzamelen in de Vosges! Continue Reading »
Posted in Voorbeschouwing | No Comments »
Op weg naar le Mont Sainte-Odile…
De derde Vogezenrit draait om de klim naar le Mont Sainte-Odile, aan de oostgrens van de Vogezen, waar je op de top geweldig uitzicht zou moeten hebben op de wijnvelden en de bergen van het Zwarte Woud. Eerlijk gezegd wilde ik deze beklimming vanuit Saint-Nabor doen waar je op een paar heerlijke haarspeldbochten wordt getrakteerd. Die route maakte deze rit te lang, dus kies ik voor de noordkant, over de D426. Een fatsoenlijke klim van ruim 6 kilometer tegen de 7 procent gemiddeld. Continue Reading »
Posted in Voorbeschouwing | No Comments »
Een fraaie haarspeldbocht op weg naar de top van Champ du Feu.
De tweede rit in de Vogezen deze zomer is op papier het eenvoudigst. Ik moet wel zeggen dat je dan maar heel vluchtig naar dat papiertje mag kijken. De 1370 hoogtemeters die op het menu staan, zijn voor een groot deel toe te rekenen aan één beklimming, de volgende BIG: Le Champ du Feu. Ik beklim deze bult vanuit Villé. Dat is de zwaarste kant, goed voor dik 13 kilometer van ruim 6 procent gemiddeld. De oost-klim vanuit Fouday via de Col de Charbonnière is gemiddeld net wat steiler, maar minder lang. Díe route fiets ik overigens tijdens de eerste rit, maar dan pak ik niet het slot naar Champ du Feu, maar ik rijd dan naar de Col du Kreuzweg. De beklimming vanuit Villé is serieuze koek. Vooral als je bedenkt Continue Reading »
Posted in Voorbeschouwing | 2 Comments »
In de Vogezen fiets je vaak veel door het bos, zoals hier op de Col de Charbonnière.
Voor de tweede keer gaat de fiets mee op zomervakantie in de Franse Vogezen! In 2013 zaten we redelijk centraal, perfect voor alle bekende beklimmingen. Dit jaar hebben we ons kampement wat noorderlijker. En dat is dan weer ideaal voor de laatste twee BIG’s die ik nog niet heb afgestreept in dit middengebergte: Champ du Feu en Col du Donon. De laatstgenoemde staat meteen op het menu van de eerste etappe. Toch is dat niet de zwaarste opgave die dag. Dat wordt meteen klim 1: Col de la Charbonnière van 961 meter hoog en goed voor 8.6 kilometer klimmen à 6.5 procent. Dat is nog eens warmdraaien! Continue Reading »
Posted in Voorbeschouwing | No Comments »
Ik was het eigenlijk vergeten toen ik aan de beklimming begon. Het wegdek is aan het begin namelijk prima, maar wordt na een paar kilometer zo slecht dat een groot bord je zelfs verwelkomt: Highway to Hell, let’s shake forever. Vertrokken van de stuwdam Wesertalsperre bij Eupen in België. Op het programma: Mützenich. Waarom? Dit is een van de duizend beklimmingen van BIG Cycling. Dit wordt mijn 55e. De start van deze beklimming ligt niet bij deze stuwdam trouwens, maar dit was een mooie plek om met mijn gezin naar toe te rijden vanaf ons vakantieadres in Limburg. Een horecagelegenheid en een speeltuin bleken voor genoeg vertier te zorgen terwijl ik naar boven stuiterde. Want stuiteren deed ik. Continue Reading »
Posted in Verslagje | No Comments »